بررسی رفتار دیوارهای برشی کوپله سخت شده به روش اجزا محدود غیرخطی

دیوارهای برشی کوپله از جمله سیستم های سازه ای موثر، به منظور تحمل نیروهای جانبی می باشند، در این پایان نامه ایده ای برای افزایش سختی جانبی سازه های دیوار برشی کوپله بوسیله سخت کردن یک یا دو تیر از تیرهای رابط آنها ارائه شده است. با افزایش سختی دیوارهای برشی کوپل، تغییر مکان جانبی آنها کاهش می یابد. سخت کردن تیرهای رابط، بوسیله افزایش ممان اینرسی آنها با افزایش ارتفاع تیر صورت می گیرد، بطوریکه می توان ارتفاع تیر را در یک یا دو طبقه، کف تا کف در نظر گرفت. کارایی این روش و ارزیابی پارامترهایی که در رفتار سازه های سخت شده دخالت دارند، بوسیله روش اجزا محدود با تحلیل استاتیکی، خط دینامیکی و غیرخطی دینامیکی شرح داده شده است. همچنین ایده فوق در دو گروه از ساختمانها-سازه های کوتاهتر از 30 متر و سازه های بلندتر از 30 متر-بوسیله روش اجزا محدود آزمون شده و نتایج آن با نتایج حاصل از روش محیط پیوسته مقایسه گردیده است. نتایج تحلیل نشان داده اند که، در همه حالات بارگذاری-استاتیکی، دینامیکی و غیر خطی دینامیکی-وقتی که در سازه های بلند تیرهای سخت کننده در موقعیت (3/1 و 3/2) ارتفاع قرار دارند بیشترین کارایی حاصل می شود و تراز بهینه برای یک تیر سخت کننده در سازه های کوتاه، حدود 6/0 تا 75/0 ارتفاع بدست آمده است. همچنین این تحقیق نشان می دهد که با سخت کردن یک یا دو تیر رابط دیوارهای کوپله، می توان تغییرمکان جانبی سازه را بیش از 50% کاهش داد.